Wall Street ve Pentagon, Çin Halk Cumhuriyeti'ni bir numaralı düşmanları olarak görüyor. Çin, ABD emperyalizminin “Asya'ya Dönme” [stratejisinin] hedefidir.

Çin ekonomisi halihazırda ABD'den daha büyük olabilir. En meşhur kapitalist düşünce kuruluşlarından biri olan American Enterprise Institute, Çin'in 2010'da dünyanın en büyük üreticisi olarak ABD'yi geride bıraktığını kabul ediyor.

Bu tarihsel olarak anlamlı. Amerika Birleşik Devletleri'ndeki fabrikalar, 1890'larda İngiltere'nin üretimini aşmıştı.

Çin artık “dünyanın atölyesi”. 2021'de Çin, ABD'den yaklaşık 17 milyon daha fazla motorlu araç üretti.

Bu muazzam ekonomik büyüme, Çin'in sosyalist devriminin sonucudur. Bu sadece Çin'in yılda bir milyar tondan fazla çelik üretmesi veya dünyanın geri kalanından daha fazla uzunlukta yüksek hızlı demiryoluna sahip olması meselesi değil.

Mao Zedung, 1949'da “Çin ayağa kalktı” dediğinde ve Çin Halk Cumhuriyeti doğduğunda, Çinlilerin ortalama yaşam uzunluğu 36 idi.

2022 yılına kadar yaşam beklentisi iki katından fazla artarak 77,3 yıla ulaştı. Bu, Amerika Birleşik Devletleri'nden daha uzun bir ömür.

Bu muazzam kazanımlara rağmen, bazı komünistler ve devrimciler, Çin Halk Cumhuriyeti'nde kapitalizmin restore edildiğini iddia ediyorlar. 67'si Hong Kong'da olmak üzere Çin'deki 606 milyardere işaret ediyorlar.

Kapitalist Dünya Pazarı

Çin Halk Cumhuriyeti, kapitalist dünya pazarına bulaşmış durumda. 1992'den bu yana Çin'e yaklaşık 2,5 trilyon dolarlık doğrudan yabancı yatırım aktı.

Bu, milyonlarca Çinli işçinin yabancı kapitalistler tarafından sömürüldüğünü gösteriyor. Örneğin, 2021'de General Motors, Çin'de 2,9 milyon araba yaptı.

Bu, ABD'de sattığından neredeyse 700.000 araç daha fazla. Tesla, Şanghay'daki "gigafabrikasına" 7.5 milyar dolar yatırım yapıyor.

Kurtuluştan önceki Çin'den farklı olarak, bu yatırımların hiçbiri sömürgecilik döneminin tarzında değildir. Yabancı şirketler teknoloji ve bilgi birikimini (know-how) paylaşmak zorundadır. Elon Musk, Covid-19 pandemisinin zirve yaptığı dönemde Kaliforniya'nın güvenlik düzenlemelerini görmezden geldi, ancak Çin yasalarına uymak zorunda.

Hatalar Tekrarlanmamalı

Onlarca yıl önce, birçok devrimci Sovyetler Birliği'ni kapitalist olarak kabul etmişti.

Kapitalist restorasyonun kapısını açan Mihail Gorbaçov birdenbire ortaya çıkmadı. Hem Kruşçev hem de Brejnev'in bürokrasisinde yükseldi.

Sovyet hükümetinde ve Komünist Parti'de yüz binlerce Gorbaçov vardı. Gorbaçov'un sınıf mücadelesini küçümseyen anti-Marksist “yeni düşüncesinin” destekçileriydiler. Bu unsurlar, Gorbaçov'un ABD emperyalizmi ve genel olarak kapitalist toplum hakkındaki illüzyonlarını paylaşıyordu.

“Oligarkların” çoğu onların saflarından geldi. İşçilerin ve çiftçilerin bir düzineden fazla beş yıllık planlarla inşa ettiği trilyonlarca dolar değerinde sosyalist mülkü çaldılar.

Angola, Namibya'nın Kurtuluşuna Yardım Etti

Yine de 1988 gibi geç bir tarihte, Sovyet yapımı MiG-25 savaş uçakları, kritik Cuito Cuanavale savaşında Angola Halkın Silahlı Kurtuluş Kuvvetleri'ne hava üstünlüğü sağladı. Kurtuluş güçleri koalisyonu, Pentagon tarafından desteklenen Güney Afrika'daki apartheid ordusunu kararlı bir şekilde mağlup etti.

Bu koalisyonda arasında Güney Batı Afrika Halk Örgütü'nün (SWAPO) silahlı kanadı olan Namibya Halk Kurtuluş Ordusu (PLAN); uMkhonto we Sizwe (MK), Afrika Ulusal Kongresi'nin (ANC) silahlı bölümü ve Küba Devrimci Silahlı Kuvvetleri vardı. Ayrıca Vietnam Sosyalist Cumhuriyeti ve Sovyetler Birliği'nden askeri danışmanlar da hazır bulundu.

Bu savaştan iki yıldan kısa bir süre sonra, Nelson Mandela 11 Şubat 1990'da hapisten çıktı.

Apartheid Güney Afrika, bağımsızlığını yeni kazanan Angola Halk Cumhuriyeti'ni ilk kez 1975'te işgal etti. Afrika davet etti ve Küba yanıtladı. Kübalı gönüllüler, kendi kanlarını Afrikalı yoldaşlarının yanında döktüler.

Sovyet liderliğini eleştirenler, Sovyetler Birliği ve müttefiklerinin dünyanın hangi tarafında olduğunu kendileri görebiliyordu.

Sovyetler Birliği'nde sosyalizmin trajik bir şekilde devrilmesinin üzerinden 30 yıldan fazla zaman geçti. Bu, her yerde işçiler ve ezilen insanlar için Hitler'in Alman işçi sınıfını ezmesinden daha büyük bir yenilgiydi.

Gorbaçov'un iktidara gelmesinden önceki on yıllarda Sovyet sosyalizmini görmezden gelmek, devrimcilerin kafasını karıştırdı. Gerçek karşı-devrimci tehdit ortaya çıktığında komünistleri silahsızlandırdı.

Sosyalizm ve Covid Karşı Karşıya

Sovyetler Birliği'nin 50 ya da 60 yıl önce zaten kapitalist olduğunu iddia edenler, büyük bir işsiz işçi kitlesi olmadan kapitalizmin işleyemeyeceğini anlamadılar. Karl Marx'ın ortak düşünürü Friedrich Engels, işsiz işçileri yedek sanayi ordusu olarak adlandırdı.

Kapitalistler bunu iyi bilirler. Büyük Buhran sırasında sahte Ortabatı fayda imparatorluğu çöken Sam Insull, "emeğin verimliliğine en büyük yardımın kapıda bekleyen uzun bir insan kuyruğu olduğunu" ilan etti. Yani umutsuzca iş arayan kadınlar ve erkekler.

Ancak Sovyetler Birliği'nde yedek sanayi ordusu yoktu. Bunun yerine, ülke işgücü sıkıntısı çekiyordu.

Bu, Sovyet toplumunu kapitalizmle bağdaşmaz kılan özelliklerinden biriydi. Sovyet ekonomisi planlıydı. Dış ticarette devlet tekeli, Uluslararası Para Fonu ve Dünya Bankası'nı uzak tuttu.

Sovyetler Birliği'nin aksine, Çin Halk Cumhuriyeti'nde milyonlarca işçi işsiz. 16-24 yaş arası gençlerde işsizlik oranı Temmuz'da %19,9'a ulaştı.

En çok etkilenenler ise rekor sayıdaki 10,75 milyon üniversite mezunudur. 1949'daki kurtuluştan önce, Çin'de sadece 117.000 üniversite öğrencisi vardı.

İşe alım eksikliğinin büyük bir nedeni, sosyalist Çin'in aldığı Covid karşıtı adımlar oldu. Kapitalist medya, kesinlikle gerekli olan bu sağlık önlemlerine saldırdı.

Pekin ve Şanghay gibi büyük şehirler geçici olarak kapatıldı. Wuhan'daki silahsız sosyalist polis, insanlara evlerinde yemek dağıttı.

Bu, kapitalizm ile sosyalizm arasında açık bir rekabetti. ABD'de 1 Eylül itibariyle Covid-19'dan 1.046.243 kişi öldü.

Bu dönemde, ABD'den bir milyardan fazla insanın yaşadığı Çin Halk Cumhuriyeti'nde 14.922 kişi öldü. (Çin'in toplamı, Hong Kong'un kapitalist Özel İdari Bölgesi'nde ölen 9.701 kişiyi içeriyor.)

Dünyadaki hiçbir kapitalist hükümet, sosyalist Çin'in salgınla mücadelede yaptığını yapamazdı. Bankacılar ve milyarderler buna izin vermezdi. Kâr, milyarderler ve medya yardakçıları için hayattan daha değerlidir.

John Tyson (tavuk milyarderi) ve diğer ölü hayvan kapitalistleri, Trump'a et paketleme tesislerini açık tutan ve kendilerini davalardan koruyan bir yürütme emri çıkarmasını sağladı. Sonuç olarak, 59.000'den fazla et paketleme işçisi virüse yakalandı ve 269 kişi öldü.

Tasmasından Bağlı

Çin, 606 milyarder ile oldukça büyük bir kapitalist sınıfa sahiptir. [Ancak] bu kapitalistler tasmayla bağlıdırlar.

Liu Han'ın 6 milyar dolarlık zulası, 2015'te idam edilmesini engellemedi. Amerika Birleşik Devletleri'nde bir milyoner (bir milyarderden çok daha azı!) hiç idam edilmedi.

Bir avuç banka, ABD hükümeti üzerinde baskın bir rol oynamaktadır. Oysa Çin’de bankaları Çin Komünist Partisi yönetiyor.

Çin ekonomisinin komuta tepeleri Komünist Parti tarafından kontrol ediliyor. Emperyalist ülkelerde üretim durgunlaşırken, Çin'in çelik üretimi 2007'de 400 milyon tondan bugün bir milyar tonun üzerine sıçradı.

Çin'in fantastik ekonomik büyümesini, yürürlükte kapitalizmden başka bir sosyal sistem olduğunu kabul etmeden açıklayamazsınız.

Çin'de sosyalizm yıkılmış olsaydı, kendi para birimi olan kapitalist Hong Kong için ayrı bir rejime gerek kalmayacaktı. Çin, Hong Kong'u 1997'de İngiliz sömürgeciliğinden kurtardı.

Sovyetler Birliği yıkıldıktan sonra Wall Street'in bir sonraki hedefi Çin’di. Ancak askeri-sanayi kompleksindeki pek çok kişi için, NATO'nun 78 günlük Yugoslavya bombalaması, zayıf bir adaydı.

Belgrad'daki Çin büyükelçiliğinin kasıtlı olarak bombalanmasının ardında yatan, onların hayal kırıklığıydı.

NATO'nun Yugoslavya'ya karşı savaşı, bir sınıf savaşıydı. Tito'nun emperyalizme verdiği tüm tavizlere rağmen, 1999'da Yugoslavya'dan geriye kalanlar sınıfsal karakterde sosyalistti.

Bazen geri çekilmeler kesinlikle gereklidir. Örneğin, Uzun Yürüyüş, Çin Komünist Partisi'ni yok olmaktan kurtaran görkemli bir geri çekilmeydi.

Mao Zedong, Kızıl Ordu'nun kuşatmadan kaçmak için Uzun Yürüyüş'ü yapmasını savundu. Lenin ve Bolşevikler 1920'lerin başında Yeni Ekonomik Politika olan NEP'i başlatarak keskin bir ekonomik geri çekilme yapmak zorunda kaldılar.

Karl Marx, sosyalist bir devrimin ardından, işçi sınıfının, tuzu kuru unsurlardan oluşan “çeteyi satın almak” zorunda kalabileceğini düşündü.

Dünya emperyalizmiyle karşı karşıya kalan Çin Halk Cumhuriyeti, hem yabancı hem de yerli sermayenin gelişmesine izin verdi. Kırılmak yerine bükülme durumuydu.

Çin İşçi Sınıfının Büyümesi

Çin'de kapitalist sınıf büyürken, işçi sınıfının büyümesi çok daha çarpıcı olmuştur.

Çin Devrimi'nin en büyük sorunu, ülkedeki işçi sayısının azlığıydı. 1949'da işçiler nüfusun belki de %1'ini oluşturuyordu.

Bugün Çin Halk Cumhuriyeti'ndeki işçi sınıfı yüz milyonlarcadır. Kapitalist girişimcilere karşı binlerce grev yapılıyor.

Çinli işçiler, Çin'in sağlık ve ekonomik büyümedeki muazzam ilerlemeleri için komünizme güveniyor. İşçi sınıfının toplumsal ağırlığı, Çin'in son 20 yılda sağlık ve eğitim alanındaki kapsamlı reformlarından sorumlu olmuştur.

Çin'de bir karşı devrim olduğunu iddia edenler, bunun ne zaman gerçekleştiğini göstermelidir. Yoldaş Mao Zedong’un ünlü sözüdür: devrimin bir akşam yemeği değildir.

Bir karşı-devrim, çok daha kanlıdır. Mao'nun ölümünü takip eden olaylar Çin'in sınıf karakterini değiştiremezdi.

Yükselen bir sınıfın -Fransız ve Bolşevik devrimlerinde yapıldığı gibi- eski yönetici sınıfın devlet makinesini parçalaması gerektiği gibi, bir karşı-devrimin de Çin Devrimi tarafından inşa edilen aygıtı parçalaması gerekir. Bu olmadı.

Son 45 yılda kapitalistlere verilen tavizlerin Çin Devrimi'ni alaşağı ettiği anlamına geldiğini iddia etmek, tersten reformizmdir.

Çin Devrimi'nde yazılacak daha çok bölüm var. Uygurlar ve Tibetliler gibi azınlık milliyetlerden milyonlarca işçiyi içeren Çin Halk Cumhuriyeti'ndeki işçi sınıfı son sözü söyleyecek.

Yaşasın Çin Devrimi!

Stephen Millies’in Struggle-La Lucha’da 5 Nisan tarihinde yayınlanan makalesinden çevrilmiştir

Çeviri Kolektifi