Kadın

15 Nisan 2020’de pandemi sürecinde bir çok mahkuma af geldi. Tabi ki düşünce suçlularına, tabi ki şarkılarını özgürce söylemek isteyenlere, tabi ki özgürce bir yaşamı savunanlara, tabiî ki doğru haber peşinde olanlara değildi bu af. Bana sorarsanız yeryüzünde asla yeri olmayan yaratıkları salıveriyorlar. Yani tacizcileri, tecavüzcüleri, katilleri, halk soyguncularını vs. vs… Ben işin en çok tacizci, tecavüzcü katil kısmına takıldım.

Çünkü ben onları asla af etmiyorum.

Henüz çocuktum ben onları yüreğimde mahkum ettiğim zaman, şimdi nasıl tahliye edebilirim ki? Hiç bir şeyin farkında olmayan küçük masum bir çocuk. Aklımca evimize gelen misafir abiler amcalardı onlar. Çocuk ruhumu yaralayandılar. Çocukluğumun katiliydiler onlar. Çocuk ruhumu ölüme, bedenimi kirlenmişliğe!! gençliğimi güvensizliğe, ortayaşlılığımı mutsuzluğa itendi onlar. Nasıl af edebilirim ki…

Nasıl affedebilirim ki, Pozantı'da öğrenci yurdunda beni diri diri ölüme mahkum edendiler onlar…

Nasıl affedebilirim ki, 11 yaşındaydım arabayla ezdiler intihar etti dediler oysaki intihar nedir bilmezken…

Nasıl affedebilirim ki, 15 yaşında beni evlendirmek istediler karşı geldim, öldürdüler intihar dediler…

Nasıl affedebilirim ki, henüz 8 yaşındaydım tecavüz edip elektrik direğinin dibine gömdüler beni…

Nasıl af edebilirim ki, 20 yaşında genç bir kızdım başka erkeklerle konuştum diye yüzüme asit attılar, yüzüm tanınmaz halde…

Hayatımda söz sahibi olduklarını sananları, yaşamı bana dar edenleri

NASIL AFFEDEBİLİRİM Kİ…

Ben kimiyim?

Benim adım Rabia Naz

Benim adım Berfin

Benim adım Eylül

Benim adım …...

Not: Dünyaya Başkaldırıyoruz’dan alınmıştır