12 Eylül Askeri Faşist Diktatörlüğü’nün üzerinden 40 yıl geçti. 40 yıl boyunca üzerinde yaşadığımız topraklarda devrimciler, komünistler için bir şey değişti mi? “Değişmeyen tek şey değişimin kendisidir” sözünü aklımızda tutarak diyebiliriz ki, değişmedi.
Yine bütün saldırıların hedefinde devrimciler, komünistler var; yine devrimciler, komünistler gözaltına alınıyor; işkence görüyor, tutuklanıyor, zindana atılıyorlar. Yine devrimciler, komünistler, bulundukları hapishaneden alınarak polis sorgusuna götürülüyorlar. Yine devrimci, komünist gazeteler, dergiler, televizyonlar vb baskınlara uğruyor, yasaklanıyor,kapatılıyor; çalışanları gözaltına alınıyor, tutuklanıyor.
Yine zindanlarda tecrit sistemi uygulanıyor; yine devrimci, komünist tutsaklara rehine politikası uygulanıyor; yine başlarının üzerinde “tek tip elbise”, “idam” tehditleri sallandırılıyor.
Yine sendikalar, odalar, meslek örgütleri, demokratik kitle örgütleri kapatılıyor, faaliyetleri durduruluyor; yöneticileri ağır hapis cezalarına çarptırılıyor.
Yine grevler yasaklanıyor, olmadı erteleniyor. Yine çeşitli gerekçelerle sokağa çıkma yasağı ilan ediliyor; yine belirli yerlerde toplanma, yürüyüş, açıklama yapma vb yasaklanıyor. Yine kimlik kontrolleri, arama, tarama...
Yine aynı soygun ve talan düzeni; yine bu düzeni korumakla görevli “bekçiler”...
Faşizm sürüyor; henüz bitmedi. Bitecek fakat... Bir Gün Mutlaka!